W 1854 roku papież bł.Pius IX oglosił dogmat o Niepokalanym Poczęciu NMP.
Uważna lektura Bulli Ineffabilis Deus pozwala na nowo odkryć piękno i świętość Matki Jezusa Chrystusa i naszego wzoru do naśladowania. Tego trudu wejścia w tajemnicę Niepokalanej i życia Nią podjął się św. Maksymilian Kolbe, który z prawdy o Niepokalanym Poczęciu uczynił duchowy program swojego życia i podstawę Rycerstwa Niepokalanej.
Ojciec święty Pius IX przypomina o starożytnym pochodzeniu tej prawdy i z wielkim przekonaniem podaje ją jako nadzieję dla chrześcijan, dla Kościoła i dla świata. Wskazuje też na Niepokalaną jako na Przewodniczkę Ludu Bożego, która niezawodnie prowadzi do zwycięstwa.
Odczytując to w duchu miłości pozostaje nam tylko jeden wybór i postanowienie: trzeba całkowicie oddać się Niepokalanej, stać się Jej własnością i narzędziem bezgranicznie ufając Jej potędze.
Ma Ona bowiem swe źródło w Bogu, który wielkie rzeczy uczynił dla Niej jako Matce zbawionych, wyznaczył Jej misję zwyciężania nad złem, które wkrada się w ludzkie serca.
Niech więc przez medytację dogmatu rozpali się w każdym czytelniku miłość do Niepokalanej i przyczyni się do triumfu Jej Niepokalanego Serca.
Bulla mówi także o tym, że Najchwalebniejsza Dziewica, której wielkie rzeczy uczynił ten, który jest możny, jaśniała taką mocą wszystkich darów oraz taką pełnością łaski, taką niewinnością, iż była niewymownym jakimś cudem Bożym, owszem-cudem nad cudami i godną Matką Boską. A stanąwszy przy Bogu w bliskości najbardziej możliwej dla natury stworzonej okazała się wyższą nad wszystkie ludzkie i anielskie wysławianie. Ona, poza Bogiem wszystkich przewyższa, nawet Cherubinów i Serafinów, a pod względem natury wyposażonej w łaskę, piękniejsza nad wszystkie zastępy aniołów, od nich jest przystojniejszą i świętszą. Takiej nie zdoła wysławić żaden język ziemski ani niebieski. Zwyczaj wysławiania Maryi samorzutnie przeszedł do pomników liturgii mszalnej i brewiarzowej. Wzywa się tam i wysławia Dziewicę jako jedyną nieskażoną gołębicę piękności, jako różę zawsze świeżą, jako pod każdym względem najczystszą, zawsze Niepokalaną i zawsze błogosławioną; wysławia się Maryję jako samą niewinność, która nigdy nie doznała skazy i jako drugą Ewę, która porodziła Emanuela. Ona jest chwałą proroków i apostołów; Ona chlubą męczenników, a wszystkich świętych weselem i koroną. Ona jest ucieczką dla wszystkich zostających w niebezpieczeństwie. Ona najwierniejszą wspomożycielką, a dla całego świata najmożniejszą u Jednorodzonego Syna swego pośredniczką i orędowniczką. Ona jest najwspanialszą krasą i ozdobą Kościoła Św., a jako najmocniejsza obrona, Ona pokonała wszelkie herezje. Lud wierzący i całe narody, z największych wszelkiego rodzaju nieszczęść Ona wyrwała, a i nas samych uwolniła od tylu grożących niebezpieczeństw. Toteż pełni nadziei i z pełnym całkowitym zaufaniem zwracamy się do Niej, że raczy Ona przemożną swoją opieką sprawić, by święta Matka nasza Kościół katolicki, pokonawszy wszelkie przeciwności i błędy, u wszystkich narodów na całej ziemi umacniał się z dnia na dzień, kwitł i panował ,,od morza do morza i od rzeki aż po krańce ziemi", by zażywał wszelkiego pokoju, swobody i wolności. Raczy też Ona sprawić, że winni otrzymają przebaczenie, chorzy lekarstwo, małoduszni siłę, strapieni pociechę, a pozostający w niebezpieczeństwie pomoc; wszyscy błądzący, odrzuciwszy błąd umysłu powrócą na drogę prawdy i sprawiedliwości, a tak nastanie jedna owczarnia i jeden pasterz. Niech we wszystkich niebezpieczeństwach, uciskach, potrzebach, wątpliwych i groźnych okolicznościach, z całym zaufaniem biegną do tej najbliżej Matki miłosierdzia i łaski. Niczego bowiem bać się, o niczym rozpaczać nie trzeba, gdy Ona przewodzi, gdy Ona radzi, gdy Ona sprzyja, gdy Ona broni; macierzyńskie bowiem mając serce dla nas, zabiegając o nasze zbawienie, troszczy się o cały rodzaj ludzki. Pan Ją przecież ustanowił królową nieba i ziemi, a wyniesiona ponad wszystkie chóry aniołów i zastępy świętych, stojąc po prawicy Jednorodzonego Syna swego Pana naszego Jezusa Chrystusa, najprzemożniej wyprasza wszystko swymi matczynymi błaganiami i czego szuka, znajduje, czyli nigdy nie zawodzi.
Ku chwale Świętej i Nierozdzielnej Trójcy, ku czci i sławie Bogurodzicy Dziewicy, dla podniesienia wiary katolickiej i dla wzrostu religii chrześcijańskiej powagą Pana naszego Jezusa Chrystusa, świętych apostołów Piotra i Pawła oraz naszą, oświadczamy, stanowimy i wyrokujemy, że od Boga jest objawiona, a przeto przez wszystkich wiernych mocno i stale ma być wiarą wyznawana nauka, według której Najświętsza Dziewica Maryja w pierwszej chwili swego poczęcia za szczególniejszą łaską i przywilejem Boga Wszechmogącego przez wzgląd na przyszłe zasługi Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego zachowana była wolną od wszelkiej zmazy pierworodnej winy. Z tego powodu, jeśli by ktoś inaczej, Boże uchowaj, miał sądzić, niż my o tym zawyrokowaliśmy; niechże pozna i na przyszłość o tym wie, że sam na siebie wydał wyrok potępienia, że stał się rozbitkiem w sprawach wiary i odpadł od jedności z Kościołem, a nad to przez sam ten fakt ściągnął na siebie kary, prawem przewidziane: jeżeli błędną swoją myśl przekazuje innym w słowie, piśmie albo jakimś innym sposobem to uzewnętrznia.