W dniach 12,13,14 czerwca 2015 roku odbyła się pielgrzymka wspólnoty Rycerstwa Niepokalanej z Opola do Kalwarii Pacławskiej, Leżajska, Dukli i Łańcuta.
Wyruszyliśmy na tą pielgrzymkę wraz z opiekunem duchowym, księdzem Krzysztofem Niebudkiem, aby uczcić ósmą rocznicę powstania naszej wspólnoty i w ten sposób podziękować Matce Najświętszej za wybranie nas na Jej rycerzy do walki ze złem tego świata oraz do pomnażania błogiego królestwa Serca Jezusowego. W tych dniach akurat były dwa ważne święta: Najświętszego Serca Jezusowego oraz Niepokalanego Serca Maryi. Pragnęliśmy uczcić te dwa Serca, odmawiając wezwania, litanie oraz uwielbić Je śpiewem najpiękniej jak tylko potrafimy.
Pielgrzymkę rozpoczęliśmy od zwiedzania Sanktuarium Męki Pańskiej i Matki Bożej Kalwaryjskiej w Kalwarii Pacławskiej. Sanktuarium zwane jest również Jasną Górą Podkarpacia lub Jerozolimą Wschodu, gdzie znajduje się cudowny obraz Matki Bożej cierpliwie słuchającej.W Kaplicy przy cudownym obrazie, słynącym wielkimi łaskami odbyła się uroczysta Msza święta.
Kazanie, które wygłosił o. Piotr było bardzo ważne, bo dotyczyło roli Matki Bożej w dziele zbawienia kościoła i tajemnic fatimskich przekazanych siostrze Łucji, a szczególnie nabożeństwa pierwszych sobót, które akurat nasza wspólnota gorliwie od ośmiu lat praktykuje. W Kalwarii Pacławskiej istnieje wielki kult Męki Pańskiej, dlatego udaliśmy się na Dróżki Kalwaryjskie. Jest to miejsce święte, gdzie Bóg ubogaca pątników łaskami. Wspinając się pod górę odbyliśmy Drogę Krzyżową. Idąc od stacji do stacji słuchaliśmy pięknych rozważań, które przygotował ojciec Piotr. Przeżywając mękę Jezusa byliśmy bardzo umęczeni, ale i szczęśliwi, że dobrnęliśmy do końca. I chociaż chwilami było ciężko, sił dodawała nam myśl, że Jezus nieporównywalnie bardziej cierpiał, niosąc krzyż za nasze grzechy. Z góry mogliśmy podziwiać przepiękną panoramę górskich okolic Podkarpacia.
Następnie na chwilę relaksu pojechaliśmy do Łańcuta, aby zwiedzić zamek, oranżerię, powozownię oraz muzeum z ikonami. Pani przewodnik opowiedziała nam historię zamku oraz rodów tam zamieszkałych.
Następny dzień rozpoczęliśmy od Mszy świętej w Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Leżajsku u ojców Bernardynów.
Kazanie o miłości, sianiu dobra i łaskach płynących z przebaczenia krzywd na długo pozostanie w pamięci. Po Mszy bracia Bernardyni zaprosili nas na urzekające pięknem i zachęcające do modlitwy Dróżki Radości Maryi.
Bracia oprowadzając nas po dróżkach przybliżyli nam sceny z życia Maryi, które przynosiły Jej wielką radość podczas ziemskiego życia. Bracia sprawili nam też radość włączając nas do wspólnej modlitwy. Przeżywane rozważania na dróżkach z Maryją pomogły nam w medytacji życia naszej świętej Matki. Na zakończenie ksiądz Krzysztof namaścił nasze dłonie i czoła olejkiem radości Maryi, który otrzymaliśmy od ojców franciszkanów z Rychwałdu. W momencie namaszczenia, prosząc o wstawiennictwo Maryję Oblubienicę Ducha Świętego przyzywaliśmy Go śpiewem, aby napełnił nasze serca miłością, radością, pokojem i mocą.
Umocnieni łaskami Ducha Świętego udaliśmy się do Dukli. Tam ojciec przybliżył nam sylwetkę świętego Jana z Dukli. Prosząc o wstawiennictwo w wysłuchaniu naszych próśb mieliśmy okazję ucałować relikwie tego wielkiego świętego. Wracając do domu zatrzymaliśmy się w Łagiewnikach, aby jeszcze podziękować apostołce Bożego Miłosierdzia - Faustynie Kowalskiej i prosić ją o wstawiennictwo.
Dziękujemy Sercom Jezusa i Maryi za dar tej bogatej we wrażenia i łaski pielgrzymki, za to, że mogliśmy podziwiać piękno naszych kościołów, w których jest tyle pięknych obrazów, figur i relikwii wielkich świętych i patronów, które przybliżają nam historię kościoła.
Dziękujemy księdzu Krzysztofowi, naszemu opiekunowi, za serdeczną obecność i modlitwę podczas Mszy świętych w intencjach pielgrzymów.
Dziękujemy Bożej Opatrzności za piękną pogodę, bo chociaż na końcu w Dukli była krótka burza, to nie zdołała pokrzyżować naszych planów. Dziękujemy za uprzejmego kierowcę Marcina, wszystkim, którzy się o nas troszczyli i przygotowywali dla nas pyszne posiłki.
Dziękujemy wszystkim za aktywny udział w modlitwach i śpiewach, gdyż świadectwo wspólnie przeżywanej wiary wszystkich nas buduje i umacnia. Wszystkim za wszystko wielkie Bóg zapłać.